W tym roku obchody Europejskiego Tygodnia Świadomości Dysleksji zostały dodatkowo wzbogacone prezentacją

"Top Listy Książki Ukochanej przez ucznia z dysleksją".

Lista dziesięciu propozycji książek ulubionych przez uczniów ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu, wyłoniona spośród wszystkich głosów oddanych przez szkoły bemowskie, została ogłoszona podczas uroczystości wręczenia nagród Bemowskim Mistrzom Ortografii.

Najbardziej ukochane książki bemowskich uczniów to:

1. Rowling Joanne Kathleen, seria „Harry Potter”

2. Kinney Jeff, “Dzienniczek Cwaniaczka”

3. Tolkien John, “Hobbit” i “Władca pierścieni”

4. Widmark Martin, Willis Helena, seria „Biuro detektywistyczne Lassego i Mai”

5. Maleszka Andrzej, „Magiczne drzewo”

6. Lewis Clive Staples, seria „Opowieści z Narnii”

7. Riordan Rick, „Greccy bogowie według Percy'ego Jacksona”

8. Brzechwa Jan, „Akademia Pana Kleksa”

9. Sienkiewicz Henryk, „W pustyni i w puszczy”

10. Nela Mała Reporterka, seria książek W tym samym miejscu i czasie.

2 KWIETNIA - ŚWIATOWY DZIEŃ WIEDZY NA TEMAT AUTYZMU

Tego dnia, wiele budynków w Polsce i na świecie jest podświetlonych na niebiesko.

 Ważne jest stałe zwiększanie poziomu wiedzy na temat autyzmu,  pomoc w zrozumieniu tej choroby i uwrażliwienie na problemy osób chorych na autyzm.

Ogólnoświatowa inicjatywa „Na niebiesko dla autyzmu”  rozpoczyna obchody Światowego Miesiąca Wiedzy na Temat Autyzmu.

Okażmy solidarność z tymi, którym los nakazał iść trudną drogą – na krawędzi dwóch światów.

Społeczność naszej szkoły przyłącza się do ogólnoświatowej akcji „Na niebiesko dla autyzmu”.

 W szkole pojawiły się tablice zawierające informacje na temat:

-   istoty choroby,

-   pozytywnego spojrzenia na jej symptomy,

-  osób chorych na autyzm ( np. Isaak Newton, Bill Gates,                   Albert Einstein)

-    literatury opisującej życie osób dotkniętych autyzmem,

-   filmów opowiadających o autyzmie.

Zachęcamy do czytania informacji  przy wejściu do szkoły – pojawiają się tam artykuły na temat:

-  ciekawych książek  (obecnie zachęcamy do przeczytania pozycji autorstwa Marka Haddona zatytułowanej „Dziwny przypadek psa nocną porą” - cytat z tej pozycji:

"Ludzie mówią, że zawsze trzeba mówić prawdę.

Ale nie myślą tak na serio, ponieważ nie wolno mówić starym ludziom, że są starzy,

 nie wolno mówić nikomu, że dziwnie pachnie,

 a dorosłemu, że puścił bąka.

Nie wolno też nikomu mówić „Nie lubię ciebie”

 chyba że ten ktoś zrobił ci coś okropnego."  rozdział 73

zobacz:

http://ksiazkimojejsiostry.blox.pl/2013/04/Oswajajac-autyzm-czyli-Dziwny-przypadek-psa-nocna.html

http://zachodnikoniec.blogspot.com/2013/12/dziwny-przypadek-psa-nocna-pora-i.html

-    filmów wartych obejrzenia traktujących o życiu ludzi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu – obecnie polecamy animowany film Adama Elliota pt.” Mary i Max” o którym p. Marzena, mama 7- letniej Oli napisała:

„Dla wszystkich „Mary i Max” może być cenną lekcją zrozumienia czym jest Zespół Aspergera i jak postrzegają świat ludzie cierpiący na tę chorobę."

Zobacz:

http://www.ckdzieciaki.pl/nie-tylko-popcorn/346-mary-i-max-recenzja-filmu

http://www.benshimag.com/newsy/80-mary-i-max.html

-                  osób chorujących na autyzm czy zespół Aspergera – w tej chwili proponujemy zapoznać się z materiałem na temat piłkarza Lionela Messi.

Zobacz:

http://eurosport.onet.pl/pilka-nozna/liga-hiszpanska/lionel-messi-autysta-ktory-musial-pokonac-chorobe-by-wygrac-zycie/mybl6

http://www.fcbarca.com/50319-jak-autyzm-messiego-pomogl-mu-stac-sie-najlepszym-na-swiecie.html

Naszym celem, tak jak i całej inicjatywy „Na niebiesko dla autyzmu” jest poszerzanie wiedzy nt. tego zaburzenia. Niemniej będziemy o autyzmie mówić w sposób pozytywny. Nie kwestionujemy, że jest to choroba zaburzająca funkcjonowanie ludziom, którzy na nią chorują. Niemniej pragniemy podkreślić, iż ich „zmysły wprowadzone w błąd” potrafią dostrzec to co dla nas jest niewidoczne. Nasuwają się tu słowa samego Hansa Aspergera "Wydaje się, że aby osiągnąć sukces w nauce lub sztuce, konieczna jest odrobina autyzmu. Aby osiągnąć sukces, istotnym składnikiem staje się zdolność odwrócenia uwagi od życia codziennego, od tego, co proste i praktyczne tak, aby mieć umiejętność przemyślenia jakiejś kwestii w sposób oryginalny tak, aby wkroczyć na nieprzetarte ścieżki, inwestując wszystkie zdolności w jedną dziedzinę wiedzy."

Podobne spojrzenie na nasz „nieautystyczny” sposób postrzegania świata ma bohater książki Marka Haddona pt.”Dziwny przypadek psa nocną porą”, który mówi:

”Ale większość ludzi to lenie. Nigdy nie patrzą na wszystko. To, co robią, nazywa się rzucaniem okiem, co oznacza, że oko odbija się od rzeczy tak jak w bilardzie jedna kula od drugiej. A informacje w ich głowach są proste.”

Pragnę zwrócić uwagę, że wielu ludzi nauki, sztuki, sukcesu cierpiało na autyzm. Jednak ta choroba pozwoliła im osiągnąć to co dla innych jest marzeniem. Do plejady tych osobistości zalicza się m.in. Alberta Einsteina, Isaaka Newtona, Bela Bartóka, Billa Gatesa, Vincenta van Gogha,Michała Anioła, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Hansa Christiana Andersena, Thomasa Edisona, Thomasa Jeffersona czy Alfreda Hitchcocka – w ich biografiach znajdujemy ślady symptomów autyzmu czy zespołu Aspergera.  

Tak jak wiele ludzi tak wiele spostrzeżeń, osobowości, tak jak wiele osób z autyzmem, tak krocie odcieni  tej choroby  -„nie ma dwóch podobnych nocy, (...) dwóch jednakich spojrzeń w oczy”.

Proponuję:

Pomyśl o autyzmie ...  ale koniecznie pozytywnie !

Nie mów, że uwielbiam szczegóły, jestem drobiazgowy !

    Pomyśl – przecież ja jestem dokładny !

Nie mów, że jestem stereotypowy, schematyczny !

              Pomyśl – jestem przewidywalny, ja mam fantazję !

Nie mów, że nie rozumiem emocji !

              Pomyśl - ja też czuję !

Nie mów, że mam "dziwne" zainteresowania !

       Pomyśl – ja jestem specjalistą w wąskiej dziedzinie !

Nie mów, ze mało mówię !

                             Pomyśl – nie jestem hałaśliwy !

Nie mów, że nie dzielę się sukcesami, radością –

                  Jestem skromny !

Nie mów, że jestem przywiązany do rytuałów –

      Lubię jak wszystko jest zaplanowane – lubię porządek !

         Przez cały miesiąc będą podejmowane działania mające na celu informowanie i uświadamianie jakie są symptomy zaburzeń ze spektrum autyzmu, który „wprowadza zmysły w błąd".

         Uczniowie będą uczestniczyć w warsztatach na temat autyzmu, podczas których będą mieli okazję doświadczać jak ich zmysły odbierają rzeczywistość, a jak funkcjonują osoby z autyzmem. W tym celu obejrzą filmy i prezentację multimedialną, będą brały udział w warsztatach oraz będą dyskutować, rozmawiać o swoich spostrzeżeniach, wątpliwościach, przemyśleniach i wątpliwościach.

                                                                           Anna Stępień

Fragment książki  M. Jaworskiej „Syndrom czerwonej hulajnogi”

Moje dziecko

Jest takie dziecko, które chcę żebyś poznała, to moje dziecko.

Moje dziecko wygląda jak Twoje dziecko, normalne i doskonale ze wszystkich stron. Moje dziecko ma jednak niewidoczne kalectwo. Jestem pewna, że widziałaś moje dziecko. Moje dziecko to to, które nigdy nie jest zapraszane na przyjęcia urodzinowe.

Moje dziecko nigdy nie było w Twoim domu, aby bawić się z Twoim dzieckiem.

Moje dziecko to to, które siedzi samotnie na huśtawce, na podwórku. Moje dziecko to to, które obserwuje, jak inne dzieci bawią się razem.

Moje dziecko chce się bawić z Twoim dzieckiem, ale powiedziano mu NIE, ponieważ moje dziecko zachowuje się inaczej niż Twoje dziecko.

Ułomność mojego dziecka czyni je bardziej naiwnym. To coś, czego nie znajdziesz u innych dzieci w jego wieku.

Moje dziecko nie naśmiewa się z innych i lubi wszystkich. Małe dzieci często ciągną do mojego dziecka z powodu jego cierpliwości do nich.

Dorośli określają moje dziecko jako czarujące i grzeczne, dlatego że jest to jedyny sposób zachowania pośród nich, jakie moje dziecko zna. Z tego samego powodu rówieśnicy nie czują się dobrze z moim dzieckiem, unikają go.

Wielu  dorosłych bardzo stara się pomóc mojemu dziecku przystosować się.

Mojemu dziecku opowiada się historyjki z życia, aby pomogły mu stać się takim jak Twoje dziecko. Problem w tym, że moje dziecko potrzebuje pomocy Twojego dziecka, aby uczyć się stosunków międzyludzkich. Niestety, tak się nie  dzieje, ponieważ Twoje dziecko nie chce mieć nic wspólnego z moim dzieckiem.

Twoje dziecko, jestem tego pewna, było uczone od najwcześniejszych lat, aby być uprzejme wobec ludzi odmiennych, z pewną dozą współczucia i dobrych manier; potrafi zaakceptować tych, którzy są poszkodowani przez los. Jakże chciałabym, abyś nauczyła Twoje dziecko, że niektóre ułomności nie są wyraźnie widoczne.

Moje dziecko nie potrzebuje współczucia, moje dziecko chce mieć przyjaciół.

Moje dziecko ma autyzm.

Moje dziecko mogłoby być Twoim dzieckiem.