Pedagog w naszej szkole ...

 

Dysleksja rozwojowa

   To specyficzne trudności w nauce czytania i pisania u dzieci.

O trudnościach tych mówimy, jeśli występują przy co najmniej przeciętnym ilorazie inteligencji, a niejednokrotnie przy wysokiej sprawności intelektualnej, gdy nie ma żadnych poważnych wad wzroku   i słuchu ani schorzeń neurologicznych oraz przy właściwej opiece dydaktycznej i  wychowawczej.

Specyficzne trudności w uczeniu się są konsekwencją zaburzeń rozwoju funkcji poznawczych, biorących udział w procesie czytania i pisania.

Określenie „rozwojowa” oznacza, że trudności te występują w wieku rozwojowym, a  więc w dzieciństwie, już na początku nauki pisania i czytania. W odróżnieniu od dysleksji nabytej – czyli utraty opanowanej już umiejętności czytania i pisania (np. na skutek powypadkowego urazu mózgu).

    Dysleksja rozwojowa to nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Może występować w trzech formach:

Dysleksja – specyficzne trudności w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności w pisaniu.

Dysgrafia – trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma (brzydkie, niekaligraficzne pismo).

Dysortografia – specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (błędy różnego typu, w tym ortograficzne mimo znajomości zasad).

Każda z powyższych form może występować w postaci izolowanej lub jako zespół dwóch bądź nawet trzech form zaburzeń.

Jak objawiają się specyficzne trudności ?

W ZAKRESIE FUNKCJI WZROKOWO-PRZESTRZENNYCH:

-trudności z wyróżnianiem całości z części lub/i z ich syntezowaniem w całość (wyróżnianie półkoli w kole),

-trudności z wyodrębnianiem szczegółów (a-ą, e-ę, ż-ź),

-problem z odróżnianiem podobnych kształtów (m-n, l-t-ł, E-F),

-kłopoty z różnicowaniem identycznych kształtów, inaczej położonych w    przestrzeni względem osi pionowej i poziomej (p-g, b-d,p-bm-w, n-u),

-mylenie kolejności liter, cyfr (np. w wyrazach do-od,sok-kos,brak-bark,96-69),

-zapominanie obrazu graficznego rzadziej używanych liter(F, Ł, H),

-niewłaściwe rozplanowanie graficzne wyrazów w stosunku do stronnicy w zeszycie,

-mylenie kierunku zapisu (pismo lustrzane, pisanie od strony prawej ku lewej).

 

W ZAKRESIE MOTORYKI DUŻEJ I MAŁEJ, KOORDYNACJI WZROKOWO-RUCHOWEJ:

-mała sprawność ruchowa całego ciała, (dziecko słabo biega, skacze ma trudności z nauczeniem się jazdy na rowerze, rolkach itp.),

-trudności z wykonywaniem ćwiczeń równoważnych i/lub wymagających uczenia się sekwencji ruchowych (dwutakt, układy gimnastyczne, chodzenie po linii, stanie na jednej nodze itp.),

-mała sprawność manualna - trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów(wycinanie, sklejanie, rysowanie schematów),

-trudności z rzucaniem do celu i chwytaniem,

-niestaranne pismo, litery nie mieszczące się w liniaturze, nieprawidłowy chwyt, zbyt mały lub zbyt duży nacisk ołówka.

 

W ZAKRESIE FUNKCJI SŁUCHOWO-JĘZYKOWYCH:

-problemy logopedyczne (wadliwa wymowa),

-przekręcanie złożonych wyrazów (przestawianie głosek i sylab, asymilacja głosek),

-trudności z rozpoznawaniem i tworzeniem rymów, wyróżnianiem części wspólnej wyrazów,

-używanie sformułowań błędnych pod względem gramatycznym (końcówki, wyrażenia przyimkowe typu: nad, pod, itp.),

-mylenie głosek w-f, p-b, z-s, i-j, ą-om itp.)

-trudności z dokonywaniem operacji na głoskach: analizy i syntezy, opuszczania, dodawania, zastępowania.

   Dzieci z trudnościami w nauce, u których stwierdzono dysleksję rozwojową lub ryzyko dysleksji, powinny uczęszczać na zajęcia terapii pedagogicznej w szkole lub w poradni psychologiczno – pedagogicznej.

Celem zajęć korekcyjno – kompensacyjnych (terapii pedagogicznej) jest usprawnienie funkcji zaburzonych analizatorów, kompensacja braków, ćwiczenie pamięci, koncentracji, doskonalenie umiejętności czytania, pisania, ortografii, wzbudzanie motywacji u uczniów oraz stwarzanie okazji do odnoszenia przez nich sukcesów.

Uczniowie kierowani są na zajęcia przez wychowawców, powinny posiadać opinię psychologiczno – pedagogiczną lub po wstępnej diagnozie pedagogicznej zgłosić się na badania do poradni psychologiczno – pedagogicznej.

Uczniom z dysleksją potrzeba więcej czasu, dodatkowych wzmocnień i wielu powtórzeń, by opanować nowy materiał. Czasem nawet kilkanaście razy więcej powtórzeń tych samych treści w różnych ćwiczeniach niż w przypadku „niedyslektyków”.

Należy wymagać od nich większego nakładu pracy w porównaniu z innymi uczniami. Uczeń powinien wykazać się samodzielną pracą, wykonywać dodatkowe zadania i ćwiczenia zalecone specjalnie dla niego, które pomogą mu w przezwyciężeniu specyficznych trudności.

Bardzo ważna jest systematyczność pracy, pod okiem rodziców, w domu. Terapeuci wspierają dzieci - pokazują co i jak ćwiczyć, ale fundamentalne znaczenie ma systematyczna praca w domu i motywowanie uczniów przez rodziców.

Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne to nie są zajęcia wyrównawcze, nie są na  nich odrabiane lekcje. Terapeuci pomagają usprawniać zaburzone funkcje i opanować umiejętności, z którymi uczniowie mają problemy.

ZAJĘCIA SĄ DOBROWOLNE, A RODZICE MUSZĄ  NA UDZIAŁ W NICH WYRAZIĆ ZGODĘ!